The Great Dictator

دیکتاتور بزرگ (به انگلیسی: The Great Dictator) فیلمی کمدی و درام، به کارگردانی، تهیه‌کنندگی و نویسندگی چارلی چاپلین با بازی چارلی چاپلین، پائولت گدارد، جک اوکی، محصول سال 1940 ایالات متحدهٔ آمریکا است.

خلاصهٔ داستان

در سال‌های جنگ جهانی دوم، سربازی به نام چارلی که پیش از ورود به ارتش آرایشگر بوده، بر اثر سقوط هواپیما حافظه‌اش را از دست می‌دهد. او وقتی چشم باز می‌کند خود را در یک آسایشگاه روانی می‌یابد و پس از مدتی، که طی آن حاکمیت کشور به دست دیکتاتوری به نام آدنوید هینکل (چارلی چاپلین) افتاده، از آنجا مرخص می‌شود.

شهر را فقر و بیکاری فرا می‌گیرد و مخالفان دیکتاتور به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده می‌شوند. خشم و خروش هینکل، دامن چارلیِ آرایشگر را نیز می‌گیرد و سربازان، مغازهٔ سلمانی‌اش را در منطقهٔ فقیرنشین شهر خراب می‌کنند و او را به یکی از اردوگاه‌ها می‌فرستند.

هینکل موافقت‌نامه‌ای را با یکی دیگر از دیکتاتورها، ناپولینی (جک اوکی) امضا می‌کند و هنگام حمله به کشور همسایه، چارلی با تغییر قیافه از اردوگاه می‌گریزد.

به اشتباه، چارلی را به‌جای هینکل می‌گیرند، و او از این فرصت استفاده می‌کند تا خطابه‌ای در ستایش صلح و انسانیت ایراد کند. در پایان، او به‌همراه یکی از ژنرال‌های خائن به هینکل، فرار می‌کند و سپس هینکل را به‌جای چارلی دستگیر می‌کنند.

برخی نکات جالب درمورد فیلم

دیکتاتور بزرگ اولین فیلم ناطق و تماماً صداگذاری‌شدهٔ چاپلین پس از 13 سال که از پایان دورهٔ سینمای صامت گذشته بود به‌حساب می‌آید.

اولین بار، یکی از دوستان چاپلین به نام الکساندر کوردا به او گفت که شباهت‌های ظاهری با هیتلر دارد. بعداً چاپلین فهمید هفتهٔ تولد، قد و وزنش هم با هیتلر یکی است و همین شباهت باعث شد تا ایدهٔ داستان فیلم به ذهنش برسد.

تولید این فیلم از سال 1937، زمانی که بسیاری از مردم، نازیسم را یک تهدید نمی‌دانستند آغاز شد. سخنرانی‌هایی که دیکتاتور به زبان آلمانی انجام می‌دهد مفهومی ندارد و همهٔ آنها برگرفته از پوسترها و تابلوهای تبلیغاتی است.

هنگام انتشار فیلم، هیتلر تماشایش را در آلمان و همهٔ کشورهای تحت اشغال نازی‌ها ممنوع کرد. نهایتاً کنجاوی باعث شد که هیتلر یک کپی از فیلم را از طریق کشور پرتغال تهیه کند و آن را نه یک بار، بلکه دو بار نگاه کند؛ و به گفته راینهارد اسپیتزی او این فیلم را خنده دار و جالب می‌دانست.

با وجود ممنوعیت اکران دیکتاتور بزرگ در آلمان و کشورهای اشغالی، فیلم یک بار برای تماشاچیان آلمانی به نمایش درآمد. یکی از اعضای گروه مقاومت، یک نسخه از فیلم را که از یونان تهیه کرده بود، با کپی یک کمدی اپرا در سینمای ارتش عوض می‌کند. سربازان تا هنگامی که متوجه نشده بودند فیلم چیست به تماشا نشسته، اما پس از آن‌که فهمیدند ماجرا از چه قرار است، عده‌ای سالن را ترک کرده و عدهٔ دیگر به سمت پردهٔ سینما شلیک کردند.

پس از آغاز ساخت فیلم، چاپلین هر روز اخبار دردناکتری از کارهای هیتلر می‌شنید تا نهایتاً حمله به فرانسه باعث شد که پایان فیلم را تغییر داده و سخنرانی معروفش را انجام دهد.

چاپلین نام کاراکترِ هانا (پولت گدار) را از روی اسم مادرش انتخاب کرد. پولت گدار همسر سوم چاپلین بود که در سال 1942 طلاق گرفتند.

داستان فیلم در شهری خیالی به نام تامانیا می‌گذرد.

در ایتالیا تمام صحنه‌هایی که ناپولینی (شخصیت تغییریافتهٔ موسولینی، با بازی جک اوکی) در آن حضور داشت، در احترام به بیوهٔ بنیتو موسولینی حذف شد. نسخهٔ کامل تا سال 2002 انتشار نیافت.

چاپلین در سخنرانی 5 دقیقه‌ای انتهای فیلم، کمتر از ده بار پلک می‌زند.

جیمز استوارت، که در سال 1940، اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را برای فیلم داستان فیلادلفیا برنده شد، از آنجا که می‌دانسته هیچ شانسی برای دریافت اسکار در برابر چارلی چاپلین ندارد، حتی قصد رفتن به مراسم را نداشته، تا این‌که سه ساعت مانده به مراسم، به او اعلام می‌شود که بایستی حاضر شود. این آخرین سالی بود که چند ساعتی قبل از مراسم به برنده‌ها می‌گفتند که برنده شده‌اند.

جک اوکی (ناپولینی) دربارهٔ نقش خود در دیکتاتور بزرگ گفته‌است که در 100 فیلم ظاهر شده، ولی مردم او را به‌خاطر بازی در دیکتاتور بزرگ می‌شناسند.

دیکتاتور بزرگ، پس از فیلم صامت و کوتاه پشت صحنه (1915)، اولین فیلمی بود که کاراکتر «چاپلین» اسم داشت.

فیلمبرداری این فیلم 539 روز طول کشید.

نکته :

لطفا قبل از دانلود هر گونه محتوایی اعم از (فیلم , سریال , انیمیشن و …) به رده ی سنی تعریف شده توجه نمایید !!!